عنوان مقاله: آستان یاد خداوند

قالب بندی: word

قیمت: 2300 تومان

شرح مختصر:

 الّذین امنوا تطمئنّ قلوبهم بذكر الله ألا بذكر الله تطمئنّ القلوب.
آنها كسانی هستندكه ایمان آورده‌اند و دلهایشان به یاد خدا مطمئن و (آرام) است آگاه باشید با یاد خدا دلها آرامش می‌یابد.« رعد،28»

انسان با اضطراب بدنیا می آید ، با اضطراب زندگی می کند و با اضطراب از این دنیا می رود . این اضطراب ترس از دست دادن داشته ، ترس از از دست دادن زندگی و ترس از مواجهه با حادثه ای وحشتناک است .

انسان می هراسد از اینکه آنچه داشته ، دارد ، به او رسیده یا به هر ترتیب در طول سالیان انباشته از کف بدهد اما  این داشته ها به چه کار او می آیند انسان با این داشته چه کار می کند ؟ در واقع انسان به این داشته ها چنگ می اندازد تا به خیال خود از غرق شدن نجات یابد اما غرق شدن در چه چیز ؟

انسان نمی داند که تنها سفینه نجات او خداوند است و فقط می تواند به ریسمان الهی چنگ بیاندازد و نجات یابد : و اعتصمو بحبل الله و لا تفرقو

انسان فکر می کند که داشته هایش می تواند او را از غرق شدن نجات دهند اما این داشته های دنیایی تنها سنگهایی هستند برپای او که پیکر روحش را سنگین تر می کنند و او را بیش از پیش در گرداب اوهام و اضطراب و ترس فرو می برند . وقتی انسان به حبل المتین الهی چنگ بیاندازد در خواهد یافت که خداوند برای او کافی است و انسان را در مسیر طوفان های حوادث جز خداوند به چیزی نیاز نیست .

الیس الله بکاف عبده

زندگی چون دریایی مواج است که کشتی شکسته انسان در مسیر طوفان هایش هر لحظه در بیم غرق شدن در گرداب اضطراب ها و گناهان و خطاهای جبران ناپذیر است . آنچه انسان از مال دنیا و مقام و دانش به همراه خویش دارد نه تنها او را از فرو رفتن در غرقاب نجات نمی دهد بلکه پای روح وی را سنگین کردن مانع از پرواز کردن و نجات یافتنش می شود آنچه انسان را نجات خواهد داد جز خدا چیزی نیست اگر انسان به چیزی جز ریسمان حبل المتین الهی دست اندازد آن چیز را تا حد خدا بالا پنداشته به خدا شرک ورزیده «الیس الله بکاف عبده » یا همان سخن معروف تنها یاد خداست که آرامش بخش انسان است . که ترجمه آیه شریف الا بذکر الله تطمئن القلوب است . پس آنگاه که انسان دریافت که تنها و تنها خداست که نجات بخش اوست همه غیر خدا را وامی نهد تا بالهایش را در پرواز در آسمان الوهیت نبندد . او تنها به ریسمان یاد خدا می آویزد که آرامش و اطمینان قلب وی می گردد . این انسان از طوفان اضطراب های زندگی نجات یافته چه می داند هیچ چیز در زندگی برای او ماندنی نیست و اگر بماند هم دردی از او درمان نمی کند که دوای درد انسان از ازل تا ابد خداوند است . پس اضطراب از دست دادن داشته ها را ندارد تنها خداست که باید باقی بماند :

روزها گر رفت گو رو باک نیست تو بمان ای آنکه جز تو پاک نیست .

پس یاد خدا 1- اول اضطراب را از میان می برد چه انسان آگاه در یافته که هیچ چیز برای او سودمند نیست و هیچ متاع از امتعه دنیا برای نجات او کافی نیست و شفای دردش نمی شود . و 2- اطمینان قلب او می گردد .