عنوان: مبانی نظری و پیشینه تحقیق جهانگردی و گردشگری

فرمت فایل: word

تعداد صفحات: 50

جهانگردی واژه ای است پارسی که به مفهوم «زیاد گشتن» آمده است. چنین روشن است که این واژه برگردان پارسی «سیاحت» باشد و سیاحت در عربی به معنی «گردش زیاد» است در فرهنگ «معین» جهانگردی به معنی «سراسر دنیا گشتن» است. جهانگردی بیانی است از بررسی داده ها و ستاده ها در زمینه امکانات اقامتی، پذیرایی و سرویس رسانی ها برای کسانی که بیرون از خانه به سر می برند و گروهی دیگر آن را با دید فنی نگریسته و جهانگردی را اقامت (ماندن) بیرون از خانه برای یک شب، یا بیشتر با مراد گذراندن وقت بیکاری، بازدید خویشاوندان، شرکت در همایش ها و یا هر پیشه دیگر جدای از کارهایی مانند فراگیری دانش شبانه روزی و کار پاره وقت می دانند .

جهانگرد: به کسی گفته می شود که زیاد می گردد، امروزه به اشتباه چنین جاری شده که جهانگرد و گردشگر را هم معنی می دانند و نیز کسانی را که یک بار در سال یا عمر خود گردش می کنند جهانگرد می گویند. (م. 4- ص 56)

واژه فراغت برابر واژه فرانسوی loisir و انگلیسی leisure و آلمانی Freizeit است و به بیان وقت و زمانی است که پس از انجام رساندن کار و پیشه روزانه باز می ماند و از وقت آزاد و بیکاری، گردش و سرگرمی جداست. J.Piper اینگونه بیان می کند.

بیکاری سرچشمه بسیاری از کمبودها است و کمبود، نبود آرامش را در بر دارد و سرگرمی را ناممکن می سازد و آسودگی وقت می شود و انسان با خودش خلوت کرده و با خودش به سر ببرد. سرگرمی آزادی اندیشه است و نیاز به جنب و جوش ندارد و در حالیکه گردش نیازمند جنب و جوش هایی برای آماده شدن برای کارهای کنترل شده سیستماتیک می باشد. در پایان وقت فراغت بخشی از وقت آزاد است. زمانی که می تواند به از بین بردن خستگی، سرگرمی و گردش و یا جنب و جوش هایی که به رشد و شکوفایی کسی یاری می رساند اختصاص می یابد.

صنعت گردشگری به نوبه خود دارای واژگان وابسته به خود می باشد که به گونه ای آشکار برای بهره وران روشن نبوده و گاهی به جای یکدیگر به کار می روند.

گردشگری ((Tourism : به تمام جنب و جوش های یک بازدید کننده (visitor) از گاهی که اراده به گردش می کند تا پایان گردش گفته می شود.

مسافر (Traveler): کسی که به بیرون از سرزمین همیشگی خود به مدت کمتر از 12 ماه سفر کند و مراد آن کس انجام جنبش هایی برای بدست آوردن درآمد در جای بازدیدش نباشد. بازدیدکنندگان به 2 دسته بخش می شوند.

1- بازدید کننده یک روزه (someday visitor): بازدید کنندگانی هستند که شب را در اقامتگاه های آنجا که دیدار کرده اند نمانند.

2- گردشگر (Tourist): دیدار کننده ای که بیش از یک شب در مکانی بماند و یا از بازدیدکنندگان روزانه نباشد. به بیان دیگر شخصی که به کشور یا شهری غیر از زیستگاه همیشگی خود برای مدتی که کمتر از 24 ساعت و بیشتر از یک سال نباشد، سفر کندو مراد از سفرش گردش، استراحت، ورزش، دیدار خویشان و دوستان ،کار و درآمد، مأموریت، شرکت در سمینار ،کنفرانس یا گردهمایی، درمان، بررسی و پژوهش یا جشن های آیینی نباشد.

ایرانگردی: برابر واژه (Domestic Tourism) در صنعت جهانگردی را ایرانگردی می نامند. و بیشتر به گردش های درونی مردم بومی کشور گفته می شود.

اقتصاد جهانگردی: شاخه ای از دانش اقتصادی که بیشتر مجموعه نشانه ها و کاربردهای سرمایه گذاری ، درآمد، هزینه و سودبخشی ناشی از جهانگردی را بررسی می کند.

بازار جهانگردی: کشورهای فرستنده جهانگردی به دیگر کشورها را بازار بیرونی و جاهای فرستنده گردشگر از درون کشور به جاهای دیگر را بازار درونی جهانگردی می نامند.

تسهیلات جهانگردی: مجموعه جنبش ها و اقداماتی است که از هنگام ورود یک گردشگر تاهنگام بیرون رفتن از کشور یا کانون بومی به وسیله تمام سازمانهای همگانی و خصوصی و رده های گوناگون مردم به مراد پدید آوردن آسایش در گردش انجام می گیرد و نیز آن بخش از جنبش ها و اقداماتی که برای جانبداری از گردشگران درونی در شهرها، راهها و کانون های جهانی انجام می شود.

فهرست مطالب