دربارهنویسنده:مایکل دی. کینگ (Michael D. King) معاون ریاست و مدیر کل آموزش جهانی شرکت آی بی ام (IBM) است. خدمات آموزشی آی بی ام شامل سرویس های مربوط به فناوری اطلاعات، نرم افزارهای تجزیه و تحلیل و نیز انجام محاسبه ها با عملکرد بسیار بالا در فضای ابری (Cloud) است. ایشان در این مقاله به دلایل و اهمیت ارتباط صنعت و دانشگاه پرداخته اند که در ادامه به مرور آن پرداخته می شود.

با گذشت بیش از یک دهه، وضعیت صنعت و کسب و کار بسیار دگرگون شده، به طوری که مهارت های مورد نیاز نیروی کار و پیش نیازهای شغلی نیز تغییرات اساسی پیدا کرده اند. در مقایسه با گذشته، شغل هایی به وجود آمده اند که ده سال پیش وجود خارجی نداشتند. برای نمونه حرفه هایی مانند کارشناس داده و اطلاعات، مدیر شبکه های اجتماعی و یا توسعه دهنده نرم افزار که در گذشته وجود نداشتند. در پنج سال آینده نیز نقش ها و مسئولیت های جدیدی به وجود خواهد آمد که امروزه از آنها خبری نیست. اما چرا این اتفاق رخ داده و آموزش عالی نسبت به صنعت عقب مانده است. به این دلیل که رشد نوآوری تکنولوژی و نیازهای صنعت نسبت به توانایی آموزش عالی در ایجاد تناسب بین حرفه و تحصیل سریع تر بوده است. در حالی که سیستم آموزشی بر اساس درس محور و آزمون پیش می رود، دانشجویان برای ورود به بازار کار آمادگی پیدا نمی کنند و در نتیجه آنها به دلیل عدم تناسب صنعت و آموزش عالی آسیب می بینند. چطور می توانیم انتظار داشته باشیم که دانشجویان کارکنان موثر و موفقی در محیط کار باشند، در حالی که با الگوهای قدیمی آموزش می بینند.

زمانی که در مرکز کسب و کار شرکت آی بی ام (IBM) از صاحب نظران صنعت و دانشگاه پیمایشی را در رابطه با وضعیت فعلی آموزش عالی انجام دادیم، آنها نیز با این موضوع موافق بودند. در این تحقیق به این نتیجه رسیدیم که 51 درصد از مشارکت کنندگان اعتقاد به این داشتند که سیستم فعلی آموزش عالی نیازهای دانشجویان را رفع نمی کند و نزدیک به 60 درصد نیز اذعان کردند که این سیستم احتیاج های صنعت را برآورده نمی سازد. صاحب نظران و رهبران صنعت و دانشگاه اعلام کردند که مهارت های مورد نیاز برای موفقیت در کار همان مهارت هایی است که دانشجویان در طول تحصیل از آن برخوردار نمی شوند. برای نمونه، این مهارت ها شامل تحلیل و حل مساله، همکاری و کار تیمی، ارتباطات با زمینه کسب و کار، انعطاف، چابکی و سازگار پذیری است.

با توجه به این موضوع، 71 درصد کارفرمایان و استخدام کنندگان شرکت ها اعلام کردند که بزرگترین چالش آنها تجربه کاربردی و عملی افرادی است که از موسسات آموزشی و دانشگاه ها جذب کرده اند. تقویت سیستم آموزش عالی و مهم تر از آن، کمک به آماده سازی دانشجویان برای دوره پس از تحصیل، به این معنی است که در این سیستم دیدگاه کاربری و عملی به آموزش تزریق شود. افراد مشارکت کننده در پیمایش برای کاهش این شکاف، با آموزش مبتنی بر تجربه و کاربردی بسیار موافق بودند. مهم ترین بخش این موضوع، ایجاد و توسعه روابط بین محیط آکادمیک و بخش خصوصی است تا اکو­سیستم ارزشمندی در بخش آموزش ایجاد گردد.

دانشگاه سن خوزه (SJSU) یکی از موسسات آموزش عالی محسوب می شود که اهمیت آموزش بر اساس تجربه و توجه به مهارت های اجتماعی مربوط به کسب و کار را درک کرده است. با همکاری شرکت آی بی ام (IBM)، این دانشگاه برنامه ای را ایجاد کرده است که به دانشجویان امکان می دهد تا با توسعه مهارت های شبکه سازی اجتماعی خود را برای چالش های کسب و کار آماده کنند. به عنوان بخشی از دوره آموزشی، دانشجویان توسط کارکنان آی بی ام هدایت می شوند. برای نمونه در طول پروژه ای، دانشجویان محیط بازاریابی شرکت آی بی ام را به عنوان یکی از طرف های تجاری ارزیابی می کنند. با اجرای ارزیابی اجتماعی، دانشجویان به این نکته پی می برند که چگونه سازمان ها به صورت داخلی تعامل دارند و با عرضه کنندگان ارتباط ایجاد می کنند. در این دوره دانشجویان با همکاری یکدیگر، برنامه ای را برای بهبود عملیات بازاریابی طراحی کرده اند که باعث می شد که شرکت بهتر از وبلاگ، ویدیو و به اشتراک گذاری محتوا استفاده کرده و جریان اطلاعات و همکاری را در سازمان بهبود دهد. این نمونه از تجربه عملی به دست آمده از تکالیف و وظایف درسی، دانشجویان را بهتر از پیش برای انجام کارها در دنیا واقعی آماده می کند.

دانشجویان انتظار دارند که دانشگاه تجربه های مربوط به فناوری آنها را نیز ارتقا دهد، این در حالی است که آموزش عالی هیچ زمان نتوانسته این امکان را عرضه کند. دانشگاه ها باید از فناوری های جدید در حوزه تجزیه و تحلیل، محاسبه های ابری (Cloud Computing)، موبایل و دسترسی ها و شبکه های اجتماعی بهره بگیرند تا بتوانند دسترسی بیشتری را در آموزش ایجاد کرده و دنیای فیزیکی و دیجیتال را برای کسب تجربه های بیشتر و تصمیم گیری بهتر به هم دیگر ارتباط دهند.

اگر دانشکده کسب و کار امیلون (Emylon) را در نظر بگیریم؛ این موسسه آموزش عالی هوشمند کسب و کار، فضای علمی خود را به گونه ای توسعه و ایجاد کرده است که آموزش شخصی سازی شده و نیاز جهانی کسب و کار را از طریق سیستم محاسباتی ابری امکان پذیر ساخته است. دوره های آموزشی در دستگاه های مختلف به زبان های مختلف در دسترس هستند، به عنوان مثال دانشکده ای در فرانسه، چین یا مراکش و یا فضاهای علمی مجازی در بازارهای در حال توسعه مانند کشورهای غرب آفریقا. ترکیب فضای ابری، داده های بزرگ (Big data) و تحلیل باعث شده تا امیلون تخصص تدریس مفهومی و مدل آموزش بر مبنای جریان یادگیری را به صورت خاص و شخصی سازی شده که ارتباط مستقیمی با صنعت داشته و مهارت های مورد نیاز افراد را برای رشد فردی تامین کند، در اختیار خود داشته باشد. به روش مشابهی که افراد تفریح خود را انتخاب می کنند، دانشجویان دانشکده امیلون نیز دوره ها و محتوای آموزشی را بر اساس مسیر شغلی خود گزینش می کنند.

هر دو این نمونه ها نشان می دهد که برای تغییر محتوای آموزشی و مرتبط ساختن با فناوری، دانشگاه ها و موسسات باید به همکاری با شرکت های صنعتی روی بیاورند. در حقیقت، 57 درصد رهبران صنعت و آموزش اعتقاد دارند که همکاری به طور موثر دانشجویان را آماده صنعت می سازد، در حالی که 56 درصد آنها باور دارند که همکاری در طول توسعه فعالیت ها ضروری است.

اخیرا شکل جدیدی از مدل های همکاری آموزشی شروع شده و آموزش عالی را با تحول روبرو ساخته است. در سال 2011، شرکت آی بی ام مدل مسیر فناوری برای دانش آموزان قبل از ورود به دانشگاه (P-TECH) را ارائه کرد که این مدل آموزشی جدید مهارت های مورد نیاز شغل و مهارت های فنی آنها را تامین کرده و با تاکید بر موضوعات STEM فضای آموزش عمومی و دانشگاهی را ترکیب می کند. این مدل، پیش زمینه تخصصی قوی در دانشجویان ایجاد می کند که دوره های آموزشی و فعالیت های آکادمیک با استاندارهای اصلی به هم دیگر ارتباط داده می شوند. در این مدل آموزشی ارزیابی بر اساس نمره 14-9 انجام می شود که دانشجویان بدون هیچ آزمون و یا پیش نیازی پذیرفته شده و توسط مربیان متخصص در صنعت آموزش می بینند. شرکت های همکار نیز فضای کار عملی را بر اساس کارآموزی فراهم می کنند. دانشجویان پس از شش سال مطالعه، هم دیپلم دوره متوسطه خود را دریافت کرده و هم به درجه فوق دیپلم می رسند. بسیاری از آنها نیز با پیشنهاد های شغلی از سوی شرکت های حمایت کنده چون آی بی ام مواجه می شوند. تا پاییز سال 2015، حداقل 40 دانشکده بر اساس مدل P-TECH ایجاد می شوند که آموزش خود را با همکاری صد شرکت به ده ها هزار دانش آموز ارائه می کنند.

برای نسل های مختلف، آموزش عالی حمایت موفقی را از رشد، توسعه اقتصاد و تغییر اجتماعی تجربه کرده است. تا پیش از این صنعت با چالش ها و تغییرات بنیادینی روبه رو نبوده است، اما در حال حاضر این اتفاق رخ داده و به نوبه خود فرصتی را برای موسسات آموزشی و مدیران آنها فراهم نموده تا بتوانند راه های جدیدی را برای ارائه ارزش های بیشتر به دانشجویان و نیروی کار بیابند. با سرمایه گذاری در فناوری های جدید و همکاری با صنعت، دانشگاه ها می توانند مدل جدیدی از آموزش را ارائه کنند و با ایجاد اکوسیستم حمایتی روش بدیعی از یادگیری و کار را شکل دهند. حال زمان آن فرا رسیده است که سیستم آموزش عالی تغییر یابد تا دانشجویان به طور مناسب برای موفقیت در دنیای در حال تغییر، آمادگی لازم را کسب کنند.

منبع:Harvard Business Review